Osteopatia to rodzaj terapii manualnej coraz bardziej rozpowszechniona i popularna w Polsce. Jednak jeszcze wiele osób nie zna tego rodzaju leczenia. Natomiast w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Francji, Niemczech, Belgii jest ona oficjalnie uznawanym elementem systemu opieki zdrowotnej – często popularniejszym od klasycznej fizjoterapii. W Polsce żeby zostać osteopatą trzeba mieć tytuł magistra fizjoterapii lub być lekarzem, a następnie ukończyć 4 letnie studia osteopatyczne, zakończone egzaminem i obroną pracy dyplomowej.
Osteopatia wykorzystuje bardzo wiele technik oddziaływania na ludzki organizm. Dla potrzeb edukacyjnych, osteopatie dzieli się na różne działy: osteopatię strukturalną (stawową), trzewną, funkcjonalną (powięziową), pediatryczną, czaszkową, ginekologiczną, ale w praktyce osteopata łączy tę wiedzę podczas terapii w zależności od potrzeb pacjenta. Osteopata posiada bardzo szczegółową wiedzę anatomiczną, szczególnie układu kostro-stawowego, mięśniowo-powięziowego, nerwowego i układu trzewnego, a także podstawową wiedzę z różnych działów medycyny, co pozwala zwiększyć prawdopodobieństwo właściwej diagnostyki, która pozwala na bardzo precyzyjne leczenie i szybkie efekty terapeutyczne.
Osteopatia charakteryzuje się holistycznym, czyli całościowym podejściem do pacjenta. Jest to ostatnio określenie bardzo na topie, ale w tym przypadku rzeczywiście tak jest. Osteopata szukając przyczyny problemu pacjenta bierze pod uwagę nie tylko układ ruchu i to jakie aktywności przeważają u danego pacjenta, ale również jak funkcjonują jego trzewia, czyli trawienie, wydalanie i wydzielanie. Analizuje również emocje i poziom stresu, co lepiej wskazuje mu gdzie skierować swoje działania i jakiego użyć bodźca terapeutycznego.
Dzięki znajomości objawów chorobowych z różnych obszarów medycyny, jego leczenie osteopatyczne jest bezpieczne. Niektóre choroby układowe powodują dolegliwości w układzie ruchu. Jeśli osteopata po badaniu podejrzewa taką chorobę dopasuje bezpieczne środki terapeutyczne i poprosi o udanie się do odpowiedniego lekarza, w celu potwierdzenia lub wykluczenia tej choroby. To często znacząco skraca drogę do wyleczenia, ponieważ zwykle tacy pacjenci chodzą po różnych terapeutach bez skutku, a to dlatego, że nie leczą tej choroby, która jest przyczyną ich dolegliwości. Zadaniem osteopaty w tym przypadku jest wysłanie do odpowiedniego lekarza, a w gabinecie zrobienie tyle ile jest w stanie żeby poprawić stan pacjenta. Wtedy takie leczenie jest odpowiedzialne i bezpieczne.